zondag 23 oktober 2011

28 juli Lassen Volcanic NP


Vrijdag 28 juli 2006
Overnachting:
KOA Camping Shingletown
Kosten: $ 66
Gereden afstand: 96 miles

Vandaag hebben we de hele dag om Lassen Volcanic NP te bekijken. Er loopt een weg van noord tot zuid door het park. Wij zitten 17 mijl van de noordingang. Het wordt dus wel wat heen en weer rijden vandaag want vannacht slapen we weer in onze cabin in Shingletown.
Onze eerste stop in het park is het Visitor Center. We bekijken een film over het ontstaan van het park en de ontwikkelingen na de uitbarstingen in 1914/1915. Er hangen een paar mooie grote foto's van de vulkaanuitbarsting uit die tijd.
Voor ons vertrek naar Amerika hadden we gezien dat er nog vele wegen gesloten waren in verband met de sneeuw. Inmiddels zijn alle wegen open, maar de Bumpass Hell Trail ligt nog steeds onder de sneeuw. Het is wel te doen, maar er wordt aangeraden om hiker's boots te dragen. Helaas, die hebben we niet. We besluiten om ter plekke te kijken hoe het pad er bij ligt. Het zou wel jammer zijn als we deze trail niet konden lopen, want juist hier vind je alle vulkanische bezienswaardigheden zoals fumaroles en mud pots.
Iets ten zuiden van het Visitor Center ligt de Devastated Area. Dit gebied is in 1915 volledig verwoest. Inmiddels hebben de bomen hier hun weg al weer gevonden zodat de naam eigenlijk niet meer juist is. Er loopt een korte wandeling doorheen, met informatieborden. We zien keien van meer dan een meter hoog die bij de uitbarsting zo'n 3 mijl van hun oorspronkelijke plaats weggeslingerd zijn.
De volgende stop is bij Bumpass Hell Trail. Onderweg er heen zien we langs de kant van de weg nog overal sneew liggen. Bij de parkeerplaats bij de Trail moeten we eerst drie keer een rondje rijden voordat er eindelijk een plekje vrij komt. Het pad ligt inderdaad vanaf het begin nog volledig onder de sneeuw. Omdat het geen vlak pad is, betekent dat veel glijden en glibberen. De meeste mensen die er lopen hebben goed schoeisel aan, maar we zien een paar waaghalzen met gewone gympen. Zonder uitzondering zijn ze een of meerdere keren uitgegleden en gevallen. Het pad is 5 km lang en dat vinden we toch te ver gezien de omstandigheden.





Op zoek dus naar een alternatief. Eerst rijden we nog door naar het zuiden, waar we lunchen vlak voor de zuidingang.  Vlak voor de zuidingang ligt nog een stoomgat, waar de lucht van eierpuf (zo noemt Marijke dat) uitkomt. Het stinkt vreselijk.



Na de lunch rijden we weer terug naar het noorden, via dezelfde weg. Het uitzicht is nu heel anders, zodat het lijkt of we een andere route volgen. We stoppen nog bij een bevroren meer, en de kinderen schrijven hun namen in een enorme muur van sneeuw.




Bij Kings Creek parkeren we de auto. Hier gaan we de wandeling naar Kings Creek Falls maken. Op het informatiebord bij het begin van de wandeling staat dat er twee routes zijn. De een is rechtstreeks, langs de beek, de andere, het ruiterpad, loopt er met een boog naar toe. We besluiten op de heenweg het ruiterpad te nemen en dat is een goede beslissing want het andere pad blijkt erg smal en steil; geschikter om omhoog te lopen dan naar beneden. Voor de zekerheid fotograferen we het bord op onze digitale camera. Dit voor het geval we de route onderweg niet goed meer kunnen vinden.



Het ruiterpad gaat zo hier en daar nog over stukken sneeuw, maar het is goed te doen, ook met onze schoenen. Regelmatig moeten we kleine stroompjes oversteken. De kinderen vermaken zich er prima mee, lekker spannend om van steen tot steen te springen. De waterval is indrukwekkend, zeker als je bedenkt dat dit hetzelfde stroompje is dat we op eerder door het weiland zagen kronkelen.






We hadden gedacht ergens in het park te eten, maar er zijn geen mogelijkheden. We zetten de kinderen daarom op de terugweg af bij de camping en rijden dan weer door naar Shingletown om boodschappen te doen. Het wordt voor de verandering weer macaroni.
Al met al is Lassen National Park een van de onverwachte meevallers van de vakantie. We hadden ons er niet veel van voorgesteld en degene die alleen met de auto door het park heen rijdt (dat kan in twee uurtjes) zal er wellicht niet zo veel aan vinden, maar wie de auto aan de kant van de weg zet en ergens gaat lopen, zal een prachtig park ontdekken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten