zondag 23 oktober 2011

30 juli South Lake Tahoe


Zondag 30 juli 2006
Overnachting:
Super 8 South Lake Tahoe
Kosten: $ 91
Gereden afstand: 10 miles


Martin is jarig vandaag. We hebben een (buiten)thermometer in Olympic National Park voor hem gekocht en bij wijze van overige verjaardagscadeaus mag hij vandaag zeggen wat hij wil doen. We staan vrij laat op en ontbijten bij de IHOP die vlakbij ons motel ligt. Er staat al een vreselijke lange rij die alleen maar langer wordt. Toch valt het wachten wel mee. Dan willen we met de Heavenly Gondola naar boven. Judith heeft geen zin, die blijft liever op de kamer, met tv en een boek. Met z'n drieën rijden we naar het parkeerterrein bij de gondel. Halverwege is een uitzichtpunt waar je een mooi uitzicht hebt over Lake Tahoe. We stappen hier uit en maken wat foto's.



Dan verder omhoog. Boven is niet veel te beleven, er lopen wat wandelroutes maar we willen niet te lang wegblijven.
We gaan weer terug, kopen kaartjes voor een concert van Paul Simon (daarover straks meer) en halen Judith weer op om naar de Magic Carpet Midgetgolfbaan te rijden. Vier jaar geleden zijn we hier ook geweest en de kinderen willen graag nog eens. Het is een heel wonderlijke midgetgolfbaan met allerlei bijzondere hindernissen op de baan: spinnen die heen en weer boven de hole bewegen, dinosaurussen, een watermolen met een draaiend rad enzovoorts, enzovoorts. Er zijn drie verschillen parcoursen waarvan we er twee doen.





Bij het inleveren van de stokken en ballen mag je de bal in een soort gokmachine doen. Als je wint mag je gratis nog een rondje. We hebben pech (vinden de kinderen)  / geluk (vinden wij) en mogen / hoeven niet nog een rondje.
Terug bij het hotel rusten wij nog wat uit terwijl Judith en Marijke nog even gaan zwemmen. Daarna eten we bij Applebee's. Ook hier een lange rij voor ons, terwijl we toch erg vroeg zijn. Het is voor ons de eerste keer dat we bij Applebee's eten, en we vinden het zeker voor herhaling vatbaar. Heerlijk om eens iets anders te eten dan fast food of de biefstuk met "soup or salad". Mijn lintmacaroni met broccoli en garnalen in Alfredo-saus smaakt heerlijk en ook de cheesecake mag er zijn.
En dan het hoogtepunt van de avond: een openluchtconcert van Paul Simon. Martin had thuis toevallig op internet gezien dat deze op de dag dat wij in South Lake Tahoe waren hier optrad en het leek hem leuk om eens zo'n concert in Amerika mee te maken. Zijn concert was er eentje uit een serie zomerconcerten. De weeke ervoor hadden Crosby, Stills, Nash and Young er op getreden. Dat die nog leefden, laat staan dat ze nog optraden. Tussen de middag waren we even langs het theater gereden dat achter het Harvey-casino ligt en er bleken nog kaartjes te koop. ($60 per persoon). Nu is het met een openluchttheater altijd een beetje een gok met het weer maar 's avonds bleek het weer nog zonder meer goed te zijn.
Het voorprgramma begint om half 8 en wij zijn er ongeveer een kwartier van te voren. Nog veel te vroeg blijkt wel, want het duurt even voordat het voorprogramma begint (een gitarist die alleen instrumentale country and western liedjes speelt; wanneer gaat hij nou eens zingen vraagt een verontwaardigde Marijke). Na dit (saaie) voorprogramma duurt het nog eens een keer een half uur voordat we eindelijk Paul Simon te zien krijgen. Gelukkig is het al een plezier op zich om naar het publiek te kijken; hoewel alle leeftijden wel vertegenwoordigd zijn ligt de nadruk toch bij de wat hogere leeftijden. In een recensie van een ander concert van hem schreef de recensent dat dit het eerste concert was waar hij mensen met een rollator had gezien. We voelen ons opeens weer jong. Het is erg leuk om naar het publiek te kijken. Jammer dat we geen fototoestel meegenomen hebben. Op de kaartjes stond dat fotograferen verboden was, dus hadden wij, brave Hollanders, geen toestel meegenomen. Een paar honderd andere bezoekers had hier zich echter niets van aangetrokken en er werden dan ook veel foto's tijdens het concert gemaakt. Tijdens het voorprogramma maar ook daarna nog wordt er druk door een deel van het publiek heen en weer gelopen. Sommige mensen blijven ook tijdens het hoofdprogramma lopen of staan, zodat er veel plekken op onze tribune vrij blijven, waar wij van profiteren door al snel naar een betere plek te verhuizen. (Pal voor Judith en Marijke zaten twee Amerikanen waarvan gezien hun omvang het terecht zou zijn geweest als deze een extra kaartje hadden moeten kopen).
Paul Simon heeft een hele band meegenomen. Deels speelt hij oude Simon en Garfunkel liedjes (heel leuk om te zien hoe het publiek massaal het la-la-laai refrein uit 'The Boxer' mee zingt), deels zingt hij liedjes uit zijn soloperiode. Nu we hem in het echt zien, valt het ons pas op hoe klein hij eigenlijk is. Wij dachten altijd dat Art Garfunkel zo groot was maar het is Paul Simon die zo klein is. Wij vinden het concert geslaagd maar voor Marijke dreigt het in een klein drama te eindigen. Halverwege het optreden van Paul Simon verliest ze namelijk haar ring. Huilend probeert ze hem te zoeken maar ze kan hem nergens vinden. Waarschijnlijk is hij tussen de banken door onder de tribune op de grond gevallen. Ze vraagt aan iemand van de security of ze onder de tribune mag kijken. Dat mag maar pas na afloop van het concert als het licht weer aangaat. Na de laatste toegift ('Bridge over Troubled Water' met gitaarbegeleiding in plaats van piano) gaat ze samen met Judith onder de tribune zoeken. Wonder boven wonder vinden ze hem. De opluchting bij Marijke is groot.
Na het concert gaan we nog even Harveys in. Judith wil graag even haar MSN checken op het internet (dat kan daar à 49 cent per minuut). Terwijl wij staan te wachten loopt Paul Simon op een gegeven moment pal achter ons langs naar de lift. Van dichtbij valt op dat hij er al redelijk oud uitziet, wat op zich natuurlijk niet verwonderlijk is want hij is van 1941, dus al 65 jaar. Detective Martin constateert door naar de lichtknopjes te kijken dat hij een kamer heeft op de 11e van de 19 verdiepingen die het hotel telt.
Onderweg terug naar ons hotel stoppen we nog even bij de McDonalds voor een milkshake voor Marijke.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten